Het hele reisverslag

Omdat de Chinese regering Facebook verbiedt, was het voor mij niet mogelijk om tussentijds verslagen te posten. Vandaar hieronder het hele reisverslag van onze rondreis door China en Tibet.

Schiphol - Chengdu
Dinsdag 29 en woensdag 30 juli

Ni hao,

Na een rustige vlucht zijn we geland in Chengdu, een grote stad met 14 miljoen inwoners. Op de luchthaven begint Emma wat te dansen en de piloot van ons vliegtuig geeft aan dat we onze handen en voeten de komende tijd hard nodig gaan hebben in China, om ons verstaanbaar te maken. David, onze 25-jarige lokale gids stond al op ons te wachten. Onze chauffeur heet Mr. Lee. De gids is drie jaar geleden afgestudeerd aan de Universiteit als gids.

We gaan allereerst wat bijkomen van de vlucht bij een Chinees theehuis, gelegen in een mooi, groot park (Wangjiangloepark) met verschillende soorten bamboe. In het park beoefenen er diverse gepensioneerden diabolo, om zo in beweging te blijven. De diabolo zwiepen ze om hun lijf, om hun nek en onder hun been door. Als mannen het warm hebben, rollen ze hun t-shirt omhoog tot onder hun oksels. Naderhand blijkt dat dit niet alleen in het park gebeurd, maar ook op straat in de binnenstad. We lopen verder naar het theehuis. Daar wordt aan diverse tafels een spel gespeeld met vierkante blokjes van zo'n 5 bij 5 cm. met vier personen aan elke tafel. Er wordt gegokt, Chinees geschaakt. Soms komt er iemand langs om acrobatische trucjes te doen en je kunt ook je oren laten reinigen met diverse stokjes en veertjes. Kortom, vanalles te beleven. Na afloop proberen Emma en ik ook eens om een ander soort diabolo te spelen met twee stokken in de hand, waarmee je een derde stok in de lucht moet (proberen te) houden.

Na het bezoek aan het theehuis en een korte wandeling in het park gaan we naar ons hotel in Chengdu, Sichuan Hotel. Wat een ontzettend grote stad en wat een Chinezen! Op de kamer hebben we eerst gefacetimed met het thuisfront. Vervolgens hebben we ons opgefrist en zijn we gaan uit eten. Via Tripadvisor had ik diverse restaurants uitgezocht en we hebben een vegetarisch restaurant uitgekozen. Omdat het spitsuur is, zijn echt alle taxi's die langskomen bezet (en dat waren er heel wat). We besloten om met een soort electrische tuctuc naar het restaurant te gaan. Eerst was dat geweldig door alle straten links en rechts over de weg. Op een gegeven moment reed onze chauffeur een zesbaans drukke straat over. Toen hebben we wel even peentjes gezweet. Het restaurant is zeer populair bij de chinese bevolking, want het was er ontzettend druk. Mooi ingericht, nette bediening, schoon. Het eten werd aan de tafel gebracht door de koks met mondkapjes voor en de bediening zette alles op de tafel. Superlekker en very spicey. We kregen er thee bij, die naar sesamzaadjes smaakte en waar we de pittige smaak in enkele tellen mee konden blussen. Na het eten hebben we toch maar besloten om met de taxi terug te gaan.

Panda's en de Wanniantemepel op de Emei berg
Donderdag 31 juli

Het regent ontzettend hard en de ontbijtzaal staat helemaal blank. Er is een gat in het stucwerk van het plafond van de ontbijtzaal. Gebrek aan onderhoud waarschijnlijk. Ik leek wel 'bambi op het ijs' toen ik een eitje ging halen. Echt spekglad die vloeren.

In de stromende regen zijn we naar het pandapark gegaan (Chengdu research base of giant panda breeding). Omdat het zo hard regent, zijn er slechts twee reuzenpanda's die buiten rondlopen (en naar binnen willen). Er loop een watertje door het park heen, dat lijkt inmiddels wel een chocomelkrivier. Een koikarpervijver is overgelopen, zodat de vissen er uit zwemmen en op het droge belanden. Telkens worden ze door de bezoekers terug gezet. We gaan daarna naar binnen om naar de kraamafdeling van de panda's en we zien een pandabeertje van 25 dagen oud in de couveuse liggen. Hij is ongeveer 30 cm groot. Een stukje verder lopen liggen er nog 2 pandabeertjes die net geboren zijn, dus slechts enkele dagen oud. Ze zijn zo'n 12 a 15 cm groot en liggen tussen warme doeken in. Ze zijn nog roze van kleur. Echt superschattig! Omdat het zo hard regent gaan we binnen een film over pandaberen kijken, waar we ook zien hoe een panda geboren wordt. Prachtig om te zien.

Na ons panda-avontuur rijden we verder naar Mount Emei om hier te gaan overnachten in het gastenverblijf van de monikken van de Wanniantempel. Eerst met onze eigen bus naar het busstation van Mount Emei. Vervolgens met de kabelbaan (door Oostenrijkers gebouwd) omhoog en daarna nog een wandelingetje door (nog altijd) de stromende regen. Onze voeten zijn al urenlang kletsnat. Omdat we slechts een dagrugzakje mee mogen nemen naar de berg, hebben we geen reserveschoenen bij ons. We komen aan bij de tempel die bestaat uit verschillende delen. Steeds ga je trappen omhoog, waar weer andere boeddhabeelden staan. Elke boeddha en dus elke verdieping heeft een andere betekenis (b.v. geluk, familie, ziekte, problemen). Overal worden kaarsjes aangestoken en wordt wierook gebrand. Emma en ik hebben ook kaarsjes aangemaakt en wierook gebrand.
Ons gastenverblijf is luxueuzer dan we ons hadden voorgesteld. Twee tweepersoonsbedden, terwijl ze bij Fox in Nederland aangaven dat we twee kamers moesten boeken. Het voordeel was dat we twee föhns hadden, waar we onze schoenen en sokken mee konden droogföhnen. Emma en ik hebben naar de eetzaal de badstoffen slippertjes aangetrokken, maar door de regen was het buiten spekglad, waardoor we nu als twee bambi's op het ijs liepen. Er was overigens nog een klein vijvertje waar grapppig kikkertjes zaten. Zij noemden ze muziekkikkers. Als je in je handen klapte, maakten ze een grappig geluidje. Iets van ieuw, ieuw, ieuw, ieuw, ieuw (heel snel achter elkaar). We kregen allerlei groenten op schalen gebracht, soep en we konden kiezen uit droge rijst of rijstenmelk (heel dun, dus het was geen pap en het had ook weinig smaak). Voor omgerekend acht euro konden we eten hoeveel we wilden. Als de schaal leeg was, kon je bij de keuken vragen voor een nieuwe schaal. Vooral de pittige courgettes in een soort jus waren erg lekker. Na het eten waren alle Chinese dagtouristen weg en hing er een hele serene sfeer. Alleen de tropische dieren hoorden we nog. Er was één dier bij die klonk als een cirkelzaag (ook zo hard).

Wannian tempel (Mount Emei) - Chengdu
Vrijdag 1 augustus

's Morgens ben ik om 5.00 uur opgestaan om te gaan genieten van de ceremonie van de ca. 20 boeddhistische monikken die daar wonen en die in de tempel gingen bidden. Een ceremonie van een uur, waarbij er een uur lang in een vrij snel ritme op een gong werd geslagen tijdens het bidden. Op het einde werd er met een stuk of 6 a 7 instrumenten muziek gemaakt en liep men 3 keer om drie boeddha's heen. Na de ceremonie ben ik nog heerlijk terug gekropen in bed.

's Morgens regende het nog steeds pijpenstelen. We zijn weer met de kabelbaan en de bus terug gegaan naar beneden. Daar hoorden we dat het gedeelte van de berg boven ons was afgesloten vanwege modderstromen. De brede rivier waar we langs reden toen we naar beneden reden, stond vijf dagen eerder nog droog en nu kon je er gaan raften, zoveel water was er gevallen. Weer met natte schoenen en sokken zijn we terug gereden naar Chendu, waar we in hetzelfde hotel hebben overnacht. We zouden eigenlijk nog naar een grote uit een rots geslagen boeddha gaan, maar we hebben deze excursie overgeslagen. Vanwege het snelstromende water vaarden de bootjes ernaar toe ook niet. In plaats daarvan zijn we naar het winkelcentrum van het droge Chengdu met droge sokken en schoenen gewandeld. We zijn daar enkele winkels ingelopen, maar het was zo leuk om naar mensen te kijken, dat we op een trapje op een plein zijn gaan zitten om daar alles en iedereen te bekijken. Al gauw hadden we allerlei mensen om ons heen staan die vooral Emma op de foto wilden. We worden hier bekeken alsof we van een andere planeet komen. Vooral onze mooie heldere ogen vinden de Chinezen prachtig. We hebben met handen en voeten wat gekletst met twee Chinese meiden. Ze hadden in de buurt van Lhasa 7 dagen gewandeld en lieten ons prachtige foto's zien. Omdat we morgen om 4.00 uur op moeten, gaan we bijtijds weer terug. Om 5.00 uur vertrekken we naar het vliegveld om naar Lhasa in Tibet te vliegen.

Chengdu - Lhasa
Zaterdag 2 augustus

's Morgens nemen we afscheid van onze gids David. Een jonge gids met redelijk weinig ervaring. Hij kon alles vertellen wat hij had geleerd, verder was hij netjes, maar niet erg sociaal. We moesten telkens kijken waar hij was, omdat hij snel liep en hij vertelde niet wat er op het programma stond of hoe lang iets duurde.

Iedereen zat op tijd in het vliegtuig, maar in het vliegtuig hebben we ruim een uur gezeten voordat deze vertrok. Na 1.45 uur vliegen kwamen we aan op het vliegveld van Lhasa. Hier wachtte de volgende gids op ons, Misang genaamd. Een zeer sympathieke uitstraling, lacht altijd, zeer vriendelijk en zeer kundig en ervaren. Daar waren we zeer blij om, want vooral Lhasa is één van de hoogtepunten van onze reis. Onderweg vertelt hij vanalles over Lhasa. Ons hotel (Yak Hotel) ligt in het oude gedeelte van Lhasa. Het nieuwe gedeelte is niet ouder dan 20 jaar. Dat zie je ook. Er worden veel nieuwe gebouwen en woningen gebouwd. Lhasa kan maar naar twee kanten uitgebreid worden vanwege de liggen tussen de bergen in.

De eerste dag in Lhasa moeten we rustig aan doen, i.v.m. de hoogte: 3.600 meter. Als we de trappen oplopen, moet dat heel rustig. We mogen niet te veel ondernemen. Als we buiten komen, spelen er enkele kindjes met een bal. Ik vraag Emma of ze zin heeft om mee te doen. Een meisje spreekt Nederlands en Engels. Het meisje (Yara, 10 jaar) spreekt Nederlands en haar broertje (Noah, 6 jaar) spreekt een beetje Nederlands, maar voornamelijk Engels. Ze zijn de kinderen van de eigenaren van het restaurant ernaast (Dunya restaurant). Er is een Nederlands echtpaar eigenaar samen met een tweede echtpaar (man is Nederlands en vrouw is Amerikaans). We lopen met z'n drietjes naar Potala square, een groot plein tegenover het Potalapaleis. Voordat je bij het plein bent, loop je eerst nog door een verkoelend park. Verkoelend vanwege de vele bomen. In het park ligt een groot water en je kunt er een waterfiets huren. Yara, Emma en Noah spelen de hele avond samen en Emma blijft bij Yara slapen in hun appartement. We hebben 's avonds heerlijk gegeten in het restaurant met Yara en Noah samen. Vanwege de hoogte slapen Patrick en ik ontzettend slecht. Zelf lig ik tot 2.00 uur klaarwakker. Het hart pompt sneller en harder, waardoor ik continue mijn eigen hartslag hoor.

Lhasa
Zondag 3 augustus

Omdat het vandaag zondag is, besluiten we om een dag later naar het Sera klooster te gaan. In het Sera klooster vinden nl. dagelijks debatten plaats tussen de monikken, behalve op zondag. Emma blijft vandaag bij haar vriendinnetje spelen de hele dag. Yara heeft vandaag een vrije dag. Haar moeder geeft haar zelf thuis les. In de ochtend bezoeken we Norbulingka, het zomerpaleis van de Dalai Lama. We krijgen er een rondleiding door onze eigen gids. Het totale complex is groot en overal is het aangekleed met kleurrijke bloemen.

's Middags gaan we naar de Jokhangtempel. Deze tempel is gebouwd op water. Omdat het fundament gemaakt moest worden voor de tempel, moest het water dichtgegooid worden. Dat deden ze met klei. Geiten die vervoerden de klei naar de plek. De vertaling van geit in het Tibetaans is 'Rha' en de vertaling van klei is 'sa'. In 700 n.chr. is Rhasa op deze plek gesticht. Vroeger heette Lhasa dus Rhasa. Het is een zeer belangrijke tempel om deze reden. Bij en rondom de tempel ga je echt terug in de tijd. Pelgrims lopen soms wel een jaar lang om deze tempel te bereiken. Wat heet lopen. Men staat rechtop, vouwt de handen samen en gaat met de gevouwen handen naar voorhoofd, neus en kin en gaat vervolgens volledig plat op hun buik liggen met hun armen gestrekt naar voren. Dan gaat men weer staan, schuift een meter verder of 3 kleine pasjes en vervolgens herhalen ze ditzelfde ritueel. Het is hier weliswaar 'maar' zo'n 25 graden, maar vanwege de hoogte kun je niet lang in de zon blijven. Het voelt aan alsof je je armen onder een gril legt. In combinatie met de hoogte en de zeer droge en ijle lucht, wordt zo'n pelgrimstocht ontzettend zwaar. Het is dan ook bijzonder als de mensen op de plek aankomen. Omstanders geven de pelgrims geld, maar men gaat zonder te stoppen door. Erg indrukwekkend om te zien! We zagen een jongetje van een jaar of 10 a 12 op deze manier biddend vooruit lopen. Zijn haren waren zeiknat van het zweet. Echt ongelofelijk! Verder lopen er vele mensen rond met gebedsrollen in hun hand. Deze draaien ze continue rond en in de tussentijd bidden ze. Vlak voor de tempel zitten mensen op de grond. Ze hebben ronde schaaltjes op hun schoot en daar gooien ze achter elkaar graan, soms aangevuld met juwelen, op. De ronde vorm is een mandala.

We lunchen bij Dunya restaurant en na het eten gaan Yara, Noah en Emma buiten spelen. Tijdens het spelen valt Emma

's Middags besluiten we om met z'n tweetjes terug te gaan naar de Jokhangtempel. Hier zijn we, net als de pelgrims, rondom de tempel gelopen met de klok mee. Deze pelgrimsronde heet de Kora. Het is alsof de tijd heeft stilgestaan sinds 700 n. Chr. Wat een sfeer!!! Echt uniek om deze ervaring mee te maken. Het hele gebied rondom de tempel heeft kaseiensteegjes met gebouwen uit de 8ste eeuw. In een winkel waar ze uitsluitend Tibetaanse gebedsvlaggetjes maken (knippen en aan elkaar maken) in alle groottes en lengtes, kopen we gebedsvlaggetjes voor morgen. We hebben echt gelachen met de twee vrouwen in de winkel. We verstonden elkaar niet, maar toch kun je je goed verstaanbaar maken met handen en voeten (zoals de piloot in Chengdu ons al zei). We zeiden de hele tijd 'helloooooo' tegen elkaar en we gaven elkaar een high five (cinqo, zei ze daartegen). We werden uitgenodigd om te gaan zitten in hun winkel. Zeer vriendelijke en gastvrije mensen.

Lhasa
Maandag 4 augustus
Yamdrokmeer

Vanochtend zijn we om 8.30 uur vertrokken naar het Yamdrokmeer, zo'n 2,5 uur rijden. In eerste instantie rijden we door kleine dorpjes, waar de mensen Tibetaanse gebedsvlaggetjes aan de huizen hebben hangen. Voordat we de bergen in rijden, moet de gids een registratieformulier invullen waarop de tijd staat dat je het gebied inrijdt. Na enige tijd moeten we dat formulier weer ergens tonen, zodat ze kunnen controleren of je niet te hard hebt gereden. Een soort trajectcontrole (maar dan anders...). Vanaf dan begint een steile slingerweg naar boven, waar de lucht steeds ijler wordt. Het is redelijk zonnig en de buitenlucht is echt heerlijk fris. Dat scheelt met ademhalen. Links en rechts van de weg is men bezig met het oogsten van het graan, dat in bundeltjes bij elkaar gebonden wordt tot een soort pyramide. We stoppen onderweg voor enkele fotomomenten en bereiken uiteindelijk het hoogste punt van de route, nl 4.800 meter. Hier hangen we de gebedsvlaggetjes met onze namen erop op. Een heel mooi moment! We rijden verder naar het meer, zo'n 10 minuutjes verder rijden (weer naar beneden). Emma voelt zich erg ziek in de auto en ziet ook helemaal bleekjes. Bij het meer eet ze enkele zoutkoekjes en ademen we weer de frisse lucht in, waardoor het snel weer beter gaat met haar. We lopen wat langs het water. Langs het meer zijn er stapels met stenen neergelegd door bezoekers. De zon begint wat te schijnen en het meer kleurt turquoise door de zon. Echt een schitterend gezicht met de bergen op de achtergrond. Na een tijdje vertrekken we weer terug. Er zijn enkele velden met gele bloemen. Toen Emma zo'n 9 maanden oud was, hebben we prachtige foto's gemaakt in een veld met gele bloemen op Tenerife. We hadden dus de idee om datzelfde nu weer te doen. We moesten daarvoor wel over een muur klimmen met losse stenen. Overal waren er kleine holletjes in de grond. We dachten eerst dat dit muizenholen zouden zijn, maar we zagen er op een gegeven moment een klein kikkertje in zitten. Ik heb foto's gemaakt in het veld en daarna zijn we 2,5 uur terug gereden naar Lhasa. In Lhasa hebben we het Sera klooster bezocht, waar dagelijks (behalve op zondag) van 15.00 uur tot 16.00 uur het debaterren van de monniken plaatsvindt. Twee monniken zitten op de grond en een monnik klapt hard in zijn handen als de monnik op de grond een goed punt maakt. Na een tijdje draaien de monniken de rollen om. Emma vond het echt interessant hoe het eraan toe ging. We hebben op drie plekken rondom de binnenplaats gekeken.

Daarna zijn we naar het hotel gegaan, waar het vriendinnetje en haar broertje al wachten op Emma. Emma en Yara hebben de hele avond gespeeld. We hebben samen gegeten en na het eten hebben Emma en Yara triominos en yathzee gespeeld. Patrick en ik hebben geholpen, omdat ze het spel nog niet zo goed kenden. Om 22.00 uur lag Emma pas in bed.

Lhasa
Dinsdag 5 augustus
Potalapaleis

Vanmorgen hoefden we niet al te vroeg op. Het is de dag dat we het Potalapaleis gaan bezoeken. Om het paleis te bezoeken heb je een speciale vergunning nodig. Gistermiddag kregen we pas te horen hoe laat we vandaag het Potalapaleis mogen bezoeken. We mogen slechts een uur binnen zijn, dat is vanaf de plaats waar het rode gedeelte begint. Het onderste witte gedeelte is het regeringsgedeelte/het politieke gedeelte (gebouwd in 1645). Het rode gedeelte is het religieuze gedeelte en het gele gedeelte het koninklijke/keizerlijke (gebouwd in 1693). Het Potalapaleis ligt op het hoogste punt van Lhasa, de Marpoheuvel. Het is 13 verdiepingen hoog en bevat meer dan 1000 kamers. Het is het winterpaleis van de Dalai Lama geweest tot 1959. De huidige Dalai Lama is toen gevlucht naar India. In het paleis bevindt zich een gramtombe met de gemummificeerde overblijfselen van de 13e Dalai Lama. Echt ongelofelijk mooi! De stoepa is 13 meter hoog en versierd met goud en juwelen. Daarnaast vele ruimtes waar de Dalai Lama hoge functionarissen ontving. Sommige ruimtes volledig volgeverfd met geschiedenisverhalen over het ontstaan van het Boeddhisme enz.

's Middags hebben we een lunch gegeten in het Namaste Restaurant in Lhasa. Hier hebben we soep gegeten, met luchtig brood. Ik heb een yakburger gegeten. 's Middags heeft Emma gespeeld met Yara, Patrick is terug gegaan naar de Jokhangtempel en ik heb onze belevenissen ingetypt. 's Avonds hebben we weer bij Dunya gegeten. Na het eten had ik een hele dikke, opgezette buik. Yara bleef vannacht bij ons logeren. Mijn maag voelde niet goed aan en inderdaad, vanaf 22.00 uur heb ik alleen maar overgegeven en diarree gehad. De hele nacht door tot 9.00 uur 's ochtends.

Lhasa
Woensdag 6 augustus
Ziek

's Morgens had ik het zo warm dat de druppels van het zweten langs mijn gezicht naar beneden liepen en langs mijn armen af. Omdat ik op een gegeven moment zo zwak was geworden, voelde ik dat ik ging flauw vallen. Patrick heeft me naar bed gedragen en heeft gelijk onze gids gebeld om te bellen voor een dokter. Na een korte tijd kwam de dokter aan. Hij praatte alleen maar Chinees, dus Patrick is iemand gaan halen bij de receptie die alles kon vertalen voor ons. Ik was volledig uitgedroogd. Mijn lippen waren gewoon droge korsten en mijn mond was echt helemaal droog. De arts heeft een infuus ingebracht. Dat was nogal lastig, want er was geen goede ader te vinden in mijn hand. In mijn linkerhand ging het ook eerst niet goed. Er ontstond een hele bult bij mijn linkerpolsgewricht. Rechts zat de naald er na veel gezoek wel goed in, dus ik ben zo stil mogelijk blijven liggen. De arts maakte ik weet niet hoeveel ampullen met medicatie open en heeft deze toegevoegd aan het infuus. Daarnaast werd ik aan de zuurstof gehangen. Omdat de beste man nog niet had gegeten, ging hij een ontbijtje halen. Al kauwend met de mond open, Met een gekookt ei in zijn mond, controleerde hij tussendoor mijn infuus. Met z'n mond open kauwend hing hij boven me. Ik dacht bij mezelf: als 'm nu iets uit de mond valt, valt dat recht in mijn gezicht. Dat was ook het enige grappige aan de situatie. Verder voelde ik me hondsberoerd en zeer zwak. De arts is tot en met de middag gebleven. Hij vroeg 1.500 Yuan voor de behandeling (ca. 180 euro). Dus dat heeft Patrick betaald en gevraagd om een kwitantie via onze gids. Toen hij dat geld had gekregen, wilde hij apart nog eens 300 Yuan reiskosten. Patrick was naar de receptie gelopen met zijn Chinees geschreven briefje. Vervolgens belde Patrick met onze gids, om te vragen wat de bedoeling was van die reiskosten. Dat wilde die arts absoluut niet. Nee, niet bellen!!! Het bleek dus dat de beste man wat wilde bijverdienen met een zelfverzonnen nota. Het hoefde ineens niet meer betaald te worden. Toen Patrick het inderdaad niet betaalde, werd de zuurstof gelijk uitgezet en het infuus gelijk afgekoppeld. In de tussentijd had hij ook 4 soorten medicijnen voor me klaar gemaakt. Een soort ORS, immodium, medicatie tegen hoogteziekte en nog een medicijn (waarschijnlijk om de maag rustig te houden). Na zijn bezoek heb ik nog enkele keren overgegeven. Daarna stopte dat. De diarree bleef, maar was wel minder frequent. De dag erna zouden we een 33-urige treinreis maken van Lhasa naar Xi'an met uitsluitend een Chinese toilet aan boord. Samen met Rene (een van de Nederlandse eigenaren van Dunya) en onze gids hebben we besloten om deze te annuleren en te vliegen naar Xi'an. Rene bekeek in de tussentijd ook hoe we zouden kunnen vliegen en het bureau in Tibet/China ook. Uiteindelijk hadden we een rechtstreekse vlucht gevonden, 1e klas. Het waren de laatste 3 plaatsen in het vliegtuig. Omdat Emma ook nog wat ziek is geweest en ik nog ontzettend zwak was, hadden we nog een dag extra om wat aan te sterken.

Lhasa
Donderdag 7 augustus
Ziek

Vandaag hebben Emma en ik de hele dag in bed gelegen en geprobeerd om zoveel mogelijk te drinken. Daarnaast moest ik zo'n 21 tot 25 tabletten slikken. Yara is tussendoor komen kijken hoe het ging met Emma. We zouden eigelijk nog de haren laten invlechten met gekleurde touwtjes bij Yara en Emma. Emma voelde zich ook nog behoorlijk ziek. We hebben veel geslapen de hele dag.

Lhasa - Xi'an
Vrijdag 8 augustus
Vliegreis

Vanmiddag vliegen we naar Xi'an. Patrick heeft alle koffers reisklaar gemaakt. Met de bus gaan we met onze gids en onze chauffeur naar het vliegveld. Nadat de bagage is ingecheckt, staan we in de rij om door de controle te gaan. Hier is alle energie alweer op en kan ik niet meer op m'n benen blijven staan. Vanuit de controle word ik, ondersteund door een verpleegster, naar een EHBO-post gebracht. Ook daar krijg ik weer zuurstof toegediend en wordt mijn bloeddruk gemeten. Deze is veel te laag. Patrick gaat op zoek naar suiker en vindt bij een kraampje de laatste twee zakjes suiker. Deze hebben we opgelost in warm water, gecombineerd met siroop van Emma. Patrick vindt ook een rolstoel op het vliegveld en met de rolstoel word ik tot in het vliegtuig gebracht. We hebben de eerste plaatsen in het vliegtuig in de eerste klas, gelijk een meter van de w.c. af. We krijgen een paar slofjes aan en een jus d'orange. Na het opstijgen krijgen we een dienblad met porseleinen schaaltjes met gezouten pinda's, vers fruit, dadels en nog vanalles. Tijdens een korte tussenlanding in Xining wordt het vliegtuig schoongemaakt. Iedereen moet uit het vliegtuig, maar we mogen blijven zitten met z'n drietjes. Na een tijdje vertrekken we weer verder naar Xi'an. Daar staat weer een rolstoel klaar en worden via via naar de bagageband gebracht. Onze nieuwe gids is Jessie, een vriendelijke vrouw. Ze dacht dat ik een been gebroken had, omdat ik een paraplu als wandelstok gebruikte. Onderweg naar ons hotel moesten we nog een pitstop maken voor een toiletbezoek bij een ander hotel. In ons eigen hotel ben ik gelijk op bed gaan liggen. De rest van de avond heb ik in bed gelegen.

Xi'an
Zaterdag 9 augustus
Terracottaleger en stadsmuren Xi'an

Vandaag gaat het ietsje beter en kan ik in ieder geval wat lopen. Gelukkig hebbebn we hier een viersterrenhotel met een uitgebreid ontbijt. Keuze genoeg dus! 's Morgens zijn we naar het Terracottaleger gegaan. Je kon naar de ingang lopen of met een soort golfkarretje naar de ingang gereden worden. We hebben voor dat laatste gekozen. Er zijn 4 gebouwen waarin opgravingen te zien. Het eerste is gelijk het grootste. In totaal zijn er 6700 soldaten gevonden en koetsen met paarden, allemaal gemaakt van klei. Ieder gezicht en ieder paar schoenen van de soldaten is anders. Zeer indrukwekkend om te zien. Terug moesten we lopen, omdat je dan langs allerlei kraampjes kwam.

Daarna rijden we naar de stadsmuren van Xi'an. Patrick en Emma huren een tandem en fietsen zo'n 45 minuten over de stadsmuren. Ik blijf zitten bij de gids en moet in de tussentijd met diverse mensen op de foto.

Xi'an - Beijing
Zondag 10 augustus
Treinreis

Jessie zet ons 's morgens af bij het treinstation. We gaan vooraan staan, zodat we een fatsoenlijke plek voor onze bagage hebben. Een Duitstalige groep scholieren zitten bij ons in de treincoupé. Na een treinreis van 5,5 uur komen we aan in Beijing. Een goede trein met ook een westerse toilet erin.

In Beijing ontmoeten we onze laatste gids, Steven. Omdat ik nog altijd zwak ben, houden we de rest van de middag rust. In Beijing hebben we een auto i.p.v. een bus.

Beijing
Maandag 11 augustus
De Chinese muur

Om 10.00 uur vertrekken we met onze auto naar de Chinese muur bij Mutianyu. Eerst moeten we overstappen op een bus. Daarna zijn we twee aan twee met een open stoeltjeslift naar boven gegaan. Op de Chinese muur zijn Emma en Patrick eerst een steil gedeelte naar beneden gelopen. Vanuit de Chinese muur hadden we behoorlijk ver uitzicht. Toen ze terug kwamen, zijn we via een redelijk makkelijke route een stuk naar boven gelopen. In de wachtershuisjes was het redelijk koel en waaide het wat door. Op de muur zelf was het warm. Je kon de muur zelf ook nog in de verte zien. Echt mooi zo tussen het groen in. De muur is zo'n 6 meter breed en 8 meter hoog. Op de meeste plekken is de muur gereconstrueerd. Slechts enkele gedeelten zijn originele stenen. De stenen zijn nu op elkaar gelijmd.

's Middags hebben we een Hutongtocht gemaakt. Met twee fietsriksja's zijn we door de Hutongs gereden. Na 1,5 minuut kregen we uitleg over de betekenis van diverse dingen rondom de ingang van een woning/bedrijf. Daarna zijn we weer wat doorgefietst en zijn we bij een lokaal gezin op bezoek geweest. Ik keek door een raampje naar binnen en zoonlief zat daar achter de pc met een mobieltje in de hand. Weinig armoede daar dus. Daar hebben we watermeloen gegeten. Toen was de Hutongtocht afgelopen. Voor ons drietjes hadden we ca. 100 euro betaald voor deze tocht, dus we zijn flink boos geworden op onze gids. Tijdens de Hutongtocht was er ook niks te zien. Geen mens op straat, alleen betonnen muren en openbare toiletten. Na een flinke discussie in de hotellobby bood onze gids aan om niks te betalen voor de tocht. Dat leek ons schappelijk. We waren anders zelf wel van plan om niks te betalen, want het stelde écht totaal niks voor.

's Avonds heeft de gids ervoor gezorgd dat we naar het restaurant Dadong in Beijing konden gaan. Hij is met ons met de taxi gereden. Dit restaurant had ik vooraf uitgezocht. Het is het restaurant waar ze de beste pekingeend klaar maken. Echt overheerlijk, supernetjes en in een mooie, moderne ambiance. 4 houtgestookte ovens, waar de pekingeenden in klaargemaakt werden. Eromheen een vijver met vissen en een zeer groot restaurant. Elke tafel zat vol.

Beijing
Dinsdag 12 augustus
In de ochtend zijn we naar het Plein van de Hemelse Vrede geweest. Ik vroeg onze gids naar de plek waar de studentendemonstraties zijn geweest. Hij praatte er heel zachtjes over. Hij mocht er eigenlijk niet over praten. Als er iemand een blaadje omhoog zou houden met een tekst erop, zou dit in beslag worden genomen. Foto's die worden gemaakt en op de een of andere manier een link zouden leggen met de demonstraties, worden afgenomen. Bij het plein staat ook een hele lange rij van mensen die het mausoleum van Mao Zedong willen bezoeken.

Daarna gaan we naar de Verboden stad. Een ontzettend groot gebied, waar je van het ene plein naar het volgende loopt. De plek heeft behoorlijk wat paleizen, waarvan diverse keizers hun rijk bestuurden.

Na de Verboden stad bezoeken we de Tempel van de Hemel. Een ronde tempel bedoeld voor het offeren voor een goede oogst.

Vervolgens gaan we naar een antiekwijk, waar we een paar zaakjes bezoeken. We proberen een handgeschilderde waaier voor Emma te kopen, maar dat lukt niet echt. Het ene duurt te lang en de volgende vraagt ontzettend veel ervoor. Echt belachelijk.

Beijing - Amsterdam
Woensdag 13 augustus
Vanochtend zijn we vertrokken voor onze 9 urige terugvlucht met KLM.

Samengevat: De bezienswaardigheden in China zijn echt de moeite waard. De bevolking is vreselijk. Niet vriendelijk, overal duwen en dringen, voorkruipen, praten geen Engels en als je onze fatsoensnormen hanteert, dan is het helemaal huilen met de pet op. Roggelen, de neus ophalen, uitspugen op straat, eten met de mond open, smakken en slurpen tijdens het eten. Als Chinezen het warm hebben, lopen ze met hun blote buik (t-shirt opgerold tot onder de oksels). Maar goed, dat is volgens onze waarden en normen. Als ze een doel voor ogen hebben, moet alles wijken wat in hun weg komt. Ik moest zelfs een keer de hand met Emma los laten, omdat een Chinees tussen ons door moest lopen. Geen fijn of plezierig volk.

De bevolking in Tibet was daarentegen een stuk vriendelijker en rustiger. Veel authentieker, geloviger. De natuur en de bezienswaardigheden in Tibet zijn prachtig! Dat heeft veel van onze reis goed gemaakt.

Bij elke tempel of bezienswaardigheid is controle. Je tas moet je door een X-ray doen en vloeistoffen moet je vooraf uit je tas weggooien. Verder mag je soms geen foto's maken of moet je betalen om foto's te maken.

Entreegelden zijn overal exorbitant hoog en bestaat uit vele losse gedeelten. B.v. Met de eigen bus naar een parkeerplaats, daar weer een busticket kopen, met de bus, dan de kabelbaanrit betalen, toegangsprijs tempel (terwijl we sliepen bij de tempel en twee hotelkamers hadden betaald via Fox vakanties, eentje was genoeg geweest voor ons drietjes), terug een retourticket kopen voor de kabelbaan, busticket, enz. De prijs/kwaliteitverhouding van deze reis was absoluut niet goed!!!

Kortom: een mooie reis! Maar buiten het ziek zijn, zeker niet de mooiste reis die we hebben gemaakt. Tibet met haar bevolking heeft veel goed gemaakt.